Η πολυτελής βίλα «Αφειδία» βρίσκεται στη περιοχή Καυκάλα- Μαχαιρίδα, δυόμιση χιλιόμετρα από το χωριό Χωραφάκια, στο βορειοδυτικό τμήμα της Δημοτικής Ενότητας Ακρωτηρίου. Πήρε το όνομα της από την αφειδία της βιοποικιλότητας και της φυσικής ομορφιάς που τη συνοδεύουν.
Το φαράγγι Αυλάκι βρίσκεται στο Ακρωτήρι κοντά στη μονή Γουβερνέτου, 16χλμ ανατολικά των Χανίων. Είναι από τα σημαντικότερα φαράγγια της Κρήτης με ιδιαίτερη θρησκευτική αξία, καθώς στις τριγύρω σπηλιές του έβρισκαν καταφύγιο πολλοί μοναχοί και ασκητές. Μέσα στο μικρό αυτό φαράγγι υπάρχει η εγκαταλελειμμένη μονή Καθολικού, ίσως το αρχαιότερο μοναστήρι της Κρήτης, και γι’ αυτό θα το ακούσετε κι ως φαράγγι Καθολικού.
Η πιο συνηθισμένη πορεία γίνεται από το καλντερίμι που ξεκινάει από τη μονή Γουβερνέτου. Είναι εύκολη πεζοπορία αλλά έντονα κατηφορική, με αποτέλεσμα η επιστροφή να είναι κουραστική. Μετά από 10’ πορείας, συναντάμε την σπηλιά της Παναγίας Αρκουδιώτισσας με το αρχαίο ιερό της Αρτέμιδος. Από εκεί το μονοπάτι γίνεται έντονα κατηφορικό και το τοπίο ακόμη πιο άγριο.
Μετά από άλλα 10’ καταλήγουμε στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Καθολικού με τον σπηλαιώδη ναό του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη. Η σπηλιά είναι πολύ βαθιά (150μ) και όποιος θέλει να περπατήσει μέχρι το τέρμα πρέπει να έχει φωτισμό.
Από το μοναστήρι μπορεί κάποιος να περπατήσει παράλληλα με την κοίτη του ποταμού, και σε 15-25’ να καταλήξει στην έξοδο του φαραγγιού στη θάλασσα, αφού πρώτα δει τις πολλές σπηλιές που ζούσαν οι ασκητές στο παρελθόν. Στην ακτή δημιουργείται ένα στενό και πετρώδες φιόρδ, με καταγάλανα νερά. Εκεί βρίσκεται ένα μικρό πηγάδι, ένα μικρό λιμάνι που φύλαγαν οι μοναχοί τις βάρκες τους και το νταμάρι πιθανώς για τα οικοδομικά υλικά της μονής. Επίσης, εδώ υπάρχει ένας βράχος με σχήμα καραβιού, ο οποίος λέγεται ότι είναι ένα πειρατικό καράβι που πέτρωσε από τις κατάρες του ηγούμενου της μονής.
Πηγή: https://www.cretanbeaches.com
Το Σπήλαιο Λερά βρίσκεται στον απότομο όγκο της Βάρδιας πάνω από τον κλειστό όρμο του Σταυρού, 15χλμ βόρειο-ανατολικά των Χανίων. Το σπήλαιο πήρε την ονομασία του από τον Στέφανο Λερά, τον θρυλικό οπλαρχηγό που έδρασε στην περιοχή του Ακρωτηρίου από το 1821 μέχρι το 1833. Το σπήλαιο κατά την αρχαιότητα είχε λατρευτικό χαρακτήρα, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν έρθει στο φως.
Ο προθάλαμός του σχηματίζεται από ένα μεγάλο πλάτωμα 12Χ10 μέτρων, στη δεξιά του πλευρά υπάρχουν τρεις λαξευτές κόγχες όπου τοποθετούνταν τα αφιερώματα ή οι πήλινες πλάκες με κάποιες παραστάσεις. Η πρώτη αίθουσα του σπηλαίου έχει διαστάσεις 30Χ20Χ10 και χωρίζεται στη μέση από δύο συγκροτήματα σταλαγμιτικών κολωνών. Η δεύτερη, έχει διαστάσεις περίπου 26Χ15Χ10.
Ανάμεσα από πανύψηλες φυσικές κολώνες, από ένα στενό πέρασμα, με μάλλον λαξευτά σκαλοπάτια, ανεβάζει περί τα τρία μέτρα στην τρίτη αίθουσα, στον κυρίως λατρευτικό χώρο διαστάσεων 14Χ18Χ9 μέτρων.
Γύρω από τη λεκάνη με το διαυγές νερό και στις βάσεις των σταλαγμιτών, τοποθετούσαν τα αφιερώματά τους στη νύμφη του σπηλαίου οι πρόγονοί μας. Υπάρχουν όμορφες κολώνες και σταλαγμίτες με εντυπωσιακό τον σταλαγμίτη που μοιάζει με φτερό αγγέλου. Η επιλογή του Σταυρού για τα γυρίσματα της θρυλικής ταινίας Ζορμπάς του Μιχάλη Κακογιάννη με τον Άλαν Μπέιτς και τον Άντονι Κουίν το 1963 και ’64 έδωσε “χολιγουντιανή” λάμψη στο γραφικό κολπίσκο.
Το σπήλαιο Λερά έπαιξε τότε το ρόλο του λιγνιτωρυχείου και από ότι φαίνεται, τότε, από τους ανθρώπους του Άντονι Κουίν, έγιναν και οι πρώτες ανασκαφές. Το 1959-1961, ο Γάλλος αρχαιολόγος Paul Faure έκανε μερικές δοκιμαστικές και το 1966 έγινε η επίσημη του ανασκαφή του.
Κατά τις επίσημες ανασκαφές ανευρέθηκαν πολλά κεφαλάκια από πήλινα ειδώλια, γυναικείες μορφές καθιστές σε είδος θρόνου, όστρακα από αγγεία, μερικά μελανόμορφα, ένα ειδώλιο από μαύρο πηλό (10 εκ. περίπου) που πάνω του διακρινόταν ακόμη τα δακτυλικά αποτυπώματα του δημιουργού του, όστρακα νεολιθικά, υστερομινωικά, αρχαϊκά, κλασσικά και Ελληνιστικά που φανερώνουν τη διαχρονική χρήση του σπηλαίου.
Πηγή: https://www.cretanbeaches.com
Το Σπήλαιο Αρκουδόσπηλιος ή το Σπήλαιο της Παναγίας της Αρκουδιώτισσας βρίσκεται στο Ακρωτήρι Χανίων, 2χλμ βόρεια της Μονής Γουβερνέτου, πάνω από το φαράγγι Αυλάκι που συνδέει τη μονή με την ερειπωμένη Μονή Καθολικού.
Το σπήλαιο αποτελεί αρχαία κοίτη ποταμού που σήμερα έχει παύσει να υφίσταται και αποτελείται από μια μεγάλη αίθουσα αρχικά με αρκετό αλλά ταλαιπωρημένο διάκοσμο και οροφή μαυρισμένη από φωτιές. Υπάρχει ένας μικρότερος δεύτερος θάλαμος από όπου εισχωρεί κάποιος μέσα από ένα πολύ στενό πέρασμα.
Μετά τον θάλαμο αυτό υπάρχει και άλλη συνέχεια στο σπήλαιο αλλά το στένωμα είναι πολύ μικρό σε πλάτος και δεν μπορεί να εισχωρήσει ανθρώπινο σώμα. Το όνομα της σπηλιάς προέρχεται από το σταλαγμίτη, ο οποιος θυμίζει αρκούδα που ετοιμάζεται να πιει νερό και βρίσκεται κοντά στην είσοδο της σπηλιάς. Μπροστά από την «αρκούδα» υπάρχει μια μικρή λιμνούλα με νερό.
Σύμφωνα με τον μύθο, η Παναγία πέτρωσε την αρκούδα που έκλεβε το δυσεύρετο στην περιοχή νερό από τους μοναχούς του σπηλαίου, οι οποίοι υπέφεραν από τη δίψα. Στην σπηλιά έχουν βρεθεί ανάγλυφες επιγραφές με τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, στην αρχαιότητα η σπηλιά ήταν ιερό αφιερωμένο στην θεά Άρτεμη, η οποία είχε μεταμορφωθεί σε αρκούδα. Σήμερα, ένα παρεκκλήσι που είναι μέσα στη σπηλιά είναι αφιερωμένο στην Παναγία την Αρκουδιώτισσα. Το εκκλησάκι γιορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου (της Υπαπαντής του Χριστού), με πολλούς ντόπιους να συρρέουν στην σπηλιά και να διανυκτερεύουν ανάβοντας φωτιές.
Πηγή: https://www.cretanbeaches.com
Στο βορειοδυτικό άκρο του Ακρωτηρίου Χανίων υπάρχει το καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι που διασχίζει την μικρή χαράδρα Πόρος του Μαυρέ. «Πόρος» σημαίνει το «πέρασμα» και πραγματικά ο Πόρος του Μαυρέ υπήρξε για αιώνες η οδός που περνούσε μέσα από τα άγρια και κακοτράχαλα βουνά του Ακρωτηρίου για να ενώσει τα χωριά του Κάμπου με τα ασκηταριά της άγονης βραχώδους κατάληξής του.
Και είναι αλήθεια πως αυτό το φαινομενικά άγονο και αφιλόξενο τοπίο που κρύβει η απόληξη του Ακρωτηρίου σε όλη του την έκταση αποτέλεσε ένα καταφύγιο για τους αναχωρητές ενώ από την άλλη είναι γεμάτο κρυφούς θησαυρούς που δεν είναι ορατοί με την πρώτη τουριστική ματιά. Η προσέγγιση όλων αυτών των κρυμμένων θησαυρών της περιοχής απαιτεί μια πιο σχολαστική ματιά, μια ματιά γεμάτη από έρωτα προς το όμορφο και το καλά κρυμμένο.
Ολόκληρη λοιπόν η περιοχή της Χαράδρας του Μαυρέ αλλά και της φυσικής της συνέχειας μέχρι και τα γκρεμνά του Γουβερνέτου κρύβει ένα σωρό καλούδια, φυσικά και πολιτισμικά όπως αγριολούλουδα, αμέτρητα σπήλαια, πανάρχαια ασβεστοκάμινα και πηγάδια ή βραχοσκεπές μικρές και μεγάλες που με τα χρόνια η ανάγκη της ένωσης του ανθρώπινου με το υπερκόσμιο τα μετάτρεψε σε σπηλαιώδης ναούς. Ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της περιοχής που ελάχιστοι κάνουν τον κόπο να πάνε ως εκεί είναι και το Σπήλαιο του Χαβιαρέ, ένα από τα πιο όμορφα του ακρωτηρίου που έχει πολύ πλούσιο λιθωματικό διάκοσμο στο εσωτερικό του.
Η ομορφιά του όμως δεν σταματά και δεν περιορίζεται όπως στα περισσότερα σπήλαια στο εσωτερικό του αλλά συνεχίζεται και στον περιβάλλοντα χώρο. Λίγα μόλις μέτρα μακριά από την όμορφη και επιβλητική είσοδο του σπηλαίου μαγνητίζει τον επισκέπτη μια σειρά από κρυστάλλους. Οι κρύσταλλοι αυτοί είναι στο σημείο αυτό επιφανειακοί και όχι κρυμμένοι βαθειά στο υπέδαφος. Το πέτρωμα της περιοχής είναι τυπικός κρυσταλλικός ασβεστόλιθος, αρκετά κοινό πέτρωμα για την ορεινή δυτική Κρήτη.
Αυτό όμως που κάνει την περιοχή περιμετρικά του Χαβιαρέ να ξεχωρίζει είναι ότι οι κρύσταλλοι δεν αποτελούν μικρές παρενθέσεις στο σκούρο ασβεστόλιθο αλλά κυριαρχούν στο τοπίο δίνοντας μια ομολογουμένως αρκετά μεγάλη έκταση. Όσο καλύτερα παρατηρήσει κάποιος τους κρυστάλλους τόσο εντυπωσιάζεται από τα όμορφα σχήματα που δημιουργούν.
Οι επισκέπτες της περιοχής θα πρέπει φεύγοντας από εκεί να μην παίρνουν μαζί τους κομμάτια κρυστάλλων γιατί αυτή η φαινομενικά «αθώα» συνήθεια αποτέλεσε τον λόγο της ολικής καταστροφής παρόμοιων περιοχών με ευκολότερη πρόσβαση.
Πηγή: https://www.cretanbeaches.com
